KÜÇÜK DÜNYA

Bazı şeyler kesinlikle elimizde olmuyor. Ama elimizdeyse ve bize bağlıysa fakat oturup bir başkasını bekliyorsak nafile . 

Bazen bazı şeyleri kafamız da direk bitirip hiç şans vermiyoruz. Ben artık öyle değilim gibi bir deniyorum biraz daha açığım. 

Ya da kendime yapabilirsin diyorum. 

Sabırlı ol diyorum.

Kendimi teselli ediyorum.

Kendimi destekliyorum.

Ehliyetimi aldım sınavı geçtim. 

Şimdi acemi bir sürücüyüm gözümde araba sürmeyi bu kadar büyüttüğüme inanamıyorum. Kesinlikle çok daha zor şeyleri yaptım. 

Tekrar Kpss sürecine girdim. Fakat bu sefer çok başka bir şekilde istiyorum. Hiç olmadığı kadar istiyorum. Ve biliyorsunuz kendime inanıyorum.

 Ben 14 Şubat a kaldım.

Hiç belli etmiyorum. Sanki hiçbir şey olmadı.

Ama çok büyük bir şey oldu.

İçimde çok büyük bir boşluk var kocaman gün geçtikçe büyüyor.

Konuşmak istemiştim sadece birazcık konuşmak.

Entubeyken gördüm o an çok ağladım. 

Sonrasında bir tıkanma yaşadım bir boşluğa düştüm kaldım öyle sanki hala yaşıyor sanki hala bizle annemi aradığım da arkadan yine sesi gelecek gittiğimde yine onu koltuğunda bulacağım şeker oyununu oynayacak bana Zeynoşum diyecek beni rahatlatacak kelimeleri her zaman bulurdu babam onunla konuşunca iki kelimesi yeterdi rahatlardım. Doğru yöne çevirirdi kafamı ben çok özledim ve hala kabullenemedim. 

Bu yazıdan önce babam henüz bizimleyken isyan dolu bir yazı yazdım. Paylaşmadım. Ölmüş gibi kendime kızdım sonra çok korkmuştum.

Babam ölürse korkusu sarmıştı. Korktuğum oldu. İsyanlarımın hepsi oldu. Ramazan bitti bayram bitti hatta hemen sonrasında bile hayat devam etti ya hep aynı gibi ama ruh olarak ben olarak aynı değilim ki ama aynıymışım gibi gece uykuya dalmadan önce hep aklımda kendime sürekli bunu kabul ettirmeye çalışıyorum. 

Ama bu olmaz ki 

Sadece bir iyi ki kaldı iyi ki benimdin babam iyi ki bana nasip olmuşsun 

Beraat gecesine kadar bekledik eve geleceksin sandık sen hep mübarek ayları isterdin Allah sana Cuma selalarını nasip etti. Sen gitmeden önce her gün kar yağarken o gün bahar gibiydi eve bir ışık vurdu. İlk gece de senin hep uyanıp namaz kıldığın saatte uyandım. O kadar yorgunken sabah oldu sandım 3 tü yanımdaymışsın gelmiş gibi hissettim. Biraz sonra sesin gelecek eve huzur dolacaktı korkmadan uykuma devam edebilecektim. 

İnsan nasıl yaşarsa öyle derdin ya öyleymiş. 

Bilmiyorum okuduğum dönemde lise de okudum gerçi şimdi tekrar bir beni oku hastalığı geldi bana  her neyse o zamanlar ödevimdi kısaltılmış versiyonunu alabilmiştim kendisi o zamanlar da çok pahalıydı! Onun için birkaç kütüphane gezdim. Ve çok sinirliydim kendisine yazarına her şeyine... Annemin övüp durduğu o saçma şeydi! Neyse kısaltılmış versiyonunu alıp okudum tabii ki bir şey anlamadım üzerinden bir yıl geçti ve yakın arkadaşım da o tuğlayı gördüm.. gözlerimde yıldızlar belirdi ricayla okudum ve ödünç olduğu için bana ödünç alınan her şey batar. Mutlaka geri vermem gerekti hemde en kısa zamanda o yüzden kendisine bütün teneffüslerimi feda ettim... Gece gündüz okudum. Kamran dan nefret ettim Feride yi anlamaya çalıştım... Uzun süre Feride nin yolculuklarını okudum Kamran dan çok da bahsetmiyordu öyle bir aşk acısı yoktu sonra çat diye döndü Kamran a kafamdan vurulmuşa döndüm. Sarı şekere ne oldu çocuğu hemen nasıl bensimsedi o kadar yolculuk başına gelenler neydi? Madem sonu buydu niye bu kadar acı çekti? Hala anlayamadığım bir ton şey... İşte tekrar bir okuyayım..

Bu gece de buna takıldım. Bir de benim bir Vronskim var Anna Karenina dan kendisinden nefret ederim. Yıllar oldu nefret ettiğim karakter dendiğinde hep o gelir aklıma... Hatta anneme gelip gidip Vronski yi anlattığım için kardeşimin ilk doğru cümlesidir "Yeter Vronsk Vronski deyip urma" dır. 

Evet ,kitap okuma şevkimiz hiç bitmesin ne güzel şey okumak ve düşünmek ve paylaşmak (:

Bazı zamanlar kalabalık kızlar grubu iyi geliyor bazense tamamen kendimle başbaşa kalmak iyi geliyor... Bu saatleri seviyorum çocukların uyuduğu ve tamamen bana ait saatleri... Kimseyle konuşmadığım saatleri... 

Bu ara yeni bir diziye başladım. Bir Gün filmini çok seviyorum. Bir de dizisini izlemek istedim. En sonda kitabını okurum. Bazen en sonda yapman gerekeni en başta yapman gerek ama bu aralar film ve dizi sevgim ağır basıyor. 

Bir de Kırmızı ve Siyah kitabına başladım kaplumbağa hızında ilerliyorum..

Yarın sivlilik var erken uyumam lazım Konya da 3 ayların başlangıcı kutlanıyor. Sabah çocuklar geliyor ve şeker veriyorsunuz. Çok güzel bir gelenek ne mutlu hala devam ediyor. 

Çok sevdiğim kitaplar arasına girmiştir. Muallim Naci nin kendi çocukluk anılarına gidiyoruz. Aile kavramı ne kadar değerli ne kadar güzel bir yapı bir nevi bunu da keşfediyoruz. Ben okurken çok hüzünlendim. Bir çocuğun gözünden ailesini tanımak o yıllara sizi götürebilmesi eşsiz bir yetenekmiş Muallim Naci ye hayran kaldım. 

Kitabı alma sebebim ismiydi. Oğlumun adı Attila Ömer 

Attila yı babası koydu Ömer i de ben maalesef ikimizde fazla inatçıyız. Ömer ismini dinimizden dolayı çok seviyorum Adaleti severim kişinin ismini taşıdığına da inanırım... Bu da günün gereksiz bilgisi diyelim 

Tavsiye ederim 

Kitapla ve sevgiyle kalın 🌷

Her neyse bugün bebeklerimi hiç düşünmeden 25 dk yla 80 alıp çıktım. Çünkü bu zaman diliminde ehliyeti almam gerektiğinin yine çok iyi farkına vardım. Hayatımız market ve evden ibaret. 

Ailemin yanına gidemiyorum şuan kış ayındayız. Ve babam rahatsız akciğerlerinden ,hasta olmaması gerekiyor. 

Babamı geçen yaz görene kadar durumun ciddiyetini anlayamıyordum. Bir sürü korkularla baş etmek zorunda kalmak neyse ki doktoru iyi şeyler söylüyor. Yavaş yavaş  durumunu korumasını istiyoruz.  Uzaklık denen şeyi yeni yeni idrak ediyorum böyle zamanlarda kafam da bir ses oluyor susturması imkansız. Birini keşfettim youtube  Türk bir kız Koreli biriyle evlenmiş 4 yıldır gelmiyormuş sanırım Türkiye ye gayet rahat belki de içi yanıyordur. Bu duruma bakıp ona da üzülmeye başladım. Gerçekten bir yerden sonra alışıyorsunuz en sancılı dönem ilk yıl ilk zamanlar sonrası telefon konuşmaları derken yine gidip kalınca alışınca tekrardan ve tekrar evinize gelince yine ilk günler zor oluyor  gittiğiniz de de ilk günler zor oluyor evinizi arıyorsunuz evinizde dönünce de tekrar evinizi arıyorsunuz. 

Biraz dökmem lazım saçılmam lazım salladıkça boşalacak çok şey var gibi ama dökülmesi de kolay değil işte. Çok şey yazmışım gibi ama hiçbir şey işte. 

Özlemeyi dibine kadar yaşıyorum gibi hissediyorum ailemi özlüyorum eşimi çok özlüyorum. Böyle zamanlar da kıymeti fark ediyorsunuz taa ki gelip birkaç hafta geçene kadar sonra tekrar başa sarma garip bir hal .. bir de bir fobiniz oluyor ya ama onu yazmayacağım. Olmasın sadece. 

Bundan sonra ki motto Rahatlamak sadece rahat ve huzurlu ol .her şey olması gerektiği gibi ilerleyecek kabullen. olmuyorsa daha iyi bir zamanda daha iyi bir gün de olur. kötü bir şey olursa da olması gerekiyordur. öğrenmen için anlaman için yaşaman için.