KÜÇÜK DÜNYA

Evet , seriye devam! Ama İkiz Bedenler'i almam gerek Siliniş var İkiz Bedenler yok :( Tam da en heyecanlı zamanı gelmişti. Karakterleri daha da tanıdığımız yerde... Ah Rizzoli inatçı kekim. Bu ara kekler moda modadan geri kalmayalım. 

Rizzoli bu kez bir tık geri plana atılmış ve Maura, namı diyar Ölüm Meleği doktorumuz ön planda tutulmuş. Maura yı sevdim. Rizzoli gibi sert biri değil . Bir kadın dayanışmasını okumak çok hoştu. Tabii cinayet konusu bu kez farklıydı. En azından seri katil değildi. Dram içinden dram çıktı. Oldukça şaşırtıcıydı. Çok içeriğe girmeyi sevmiyorum arka kapak neden var o zaman ? Ya da okurken siz şaşırın yaşayın biraz kitabı. Bilerek okumak heyecan vermiyor.

Kendini tekrarlayan bir konuya sahip olmaması ve hayatın içinden olağan karakterleri işlemesini seviyorum. Sürekli aksiyon içerisinde değil. Ya da bizi tıbbi kelimelere çok maruz bırakmıyor. Üçüncü kitapla birlikte seriyi okuma isteğim arttı. Umarım en kısa zamanda İkiz Bedenler karşıma çıkar. (:

Bolca okumalı günler!!!

Şu aralar neyse ki çok huzurluyum ,uzun zaman oldu, böyle huzurlu olmayalı. İnsanın hayatındaki en mühim şeylerden biri hayatındaki huzur. 

Belki birçok kişiyi asla affetmeyeceğim ama artık huzurumu ellerine alamayacaklar. Benim demeyi benim olana sahip çıkmayı öğrendim. Garip bir şekilde hayat sizi yoğuruyor. Renkten renge sahip oluyoruz. Etrafımızda gördüğümüz her şey bize yeni bir renk katıyor. Huzurlu bir şekilde renklenelim.

Sonbaharı seviyorum... Kışı da seviyorum ama yazı ve baharları da çok seviyorum. Ben sevmeyi seviyorum. Sevilmeyi de çok seviyorum... Bolca sevip sevmek gerekiyor. Şairin dediği gibi dimi "Kuşlar uçuyor. " Hayat kesinlikle hiç durmuyor. Hayatınız da size manasızlık katan yolunuza taş koyanları kenara koyun. Kendi güvenliğiniz için, bu gerekli. 

Mış gibi yapan siz akıllılar; biz de mış gibi yapmayı çok isterdik fakat bu karakter bozukluğudur. Olduğunuz gibi olun içinizi saklayamazsınız her yerden görülebilirsiniz görmek isteyenler tarafından. 

Sadece birazcık bile samimiyet bulmak çok zor günümüzde... 

Neyse huzur sen ne kadar güzelsin kaybolunca mum gibi aranıyorsun. Kimse kaybetmesin, yanı başınızdan eksik olmasın.

Geçenlerde alışveriş merkezine gitmiştik bir de ne görelim! kitap indirimi😍 Tabii ki, uzun zaman sonra dayanamadım ve kitaplar arasında sadece bakıyorum diyerek gezinmeye başladım. Kiralık Konak la da kendime verdiğim yeni kitap almak yok sözünü bozdum. Çünkü Y.Kadri Karaosmanoğlu ' nün kitaplarını okumayı çok seviyorum. Sabahattin Ali den sonra en sevdiğimdir. 

Kiralık Konak bir geçiş dönemini anlatıyor. Osmanlı'nın batış dönemini konu alıyor. Gençlerin modernleşme çabaları altında yozlaşmaları ve geleneksel düşüncenin çöküşü. Ahlak olarak büyük bir çöküş görüyoruz. Aslında kitabı okuyanlar ya da okuyacak olanlar Hakkı Celis bu durumu çok güzel özetliyor. Seniha, Faik , Servet ve Cemil bunlar toplumun nasıl bozulduğunun en büyük kanıtları. Naim efendi, Senike ve Selma gelenekçi kahramanlarımız çok üzüldüm günümüzde " Sen anlamazsın" olayını yaşayanlar. Kuşaklar arası bir kargaşa günümüz de teknoloji den yana büyük sorun yaşayan yaşlılarımız gibi bazıları öğrenmeye çalışıyor, bazıları da bize garip garip bakıyor "Şu elindekin de ne var? Kaç saattir bakıp duruyorsun" diyenler. Fakat kitaptaki mi daha vahim bir dönem? yoksa bizimki mi ? İki arada bir derede kaldım.  Toplum olarak bazı şeyleri çok abartıyoruz. Bizim sahip olduğumuz güzellikleri kötü gösterip ama Batı'nın bazı kötü ahlaksal davranışlarına bayılıyoruz. Örnek almaya çalışmalarımız onlar gibi davranmaya çalışmamız. Hiç anlam veremiyorum. Bunun birçok örneği var. Saygısızlığı ben özgürüm kendimi ifade ediş biçimim böyle diyen günümüz ergenleri mesela. Yakıp yıkarak hak arandığını sananlar mesela. Her neyse birçok şey var konuşulacak ama buralara sığmaz. Naim efendi ve Seniha karakterini asla unutmayacağım. Birbirine iki zıt karaker ancak bu kadar iyi yazılabilirdi. Ve Hakkı Celis in ortada kalmışlığı...

Okuyun okuturun dediklerimden. Eski Türkçe kelimeler çok var o yüzden güzel de oluyor bir sürü kelime öğreniyoruz. Kelime dağarcığımız zenginleşsin (:

Bolca okumalı günler dilerim. (:

"Sonuna kadar , her şeye rağmen,ezalar ,cezalar,hummalar ve gözyaşları içinde ve hastalıklar ve ölümler önünde daima sevmek."

                      ✿

"Fakat , bilmiyorlar ki aşk,mucizeyle doludur,daha doğrusu aşk, bizzat mucizedir."

                      ✿

"Hayat bir an içinde,ona,en çıplak ve en kaba haliyle görünmüştü. Bu dünyada her şey ne bayağı,ne beyhude,ne kirliydi!.. Bu dünyada güzellik bir hayal,sezgi bir efsane,asalet ve zarafet, insanın üstünde hafif bir cilaydı."

                     ✿

"Kalbimiz ne kadar beklenmeyen şeylerle doludur; kendi heyecanlarımız önünde ekseriya kendimiz hayrete düşeriz.Deruhi varlığımız hudutsuz ve karanlıktır. Bu hudutsuz karanlıkta yol alabilmek için ya çok cesaretli, ya çok tecrübeli ve bir ilhama mazhar olmuş kadar ermiş bulunmak lazım gelir."

Merhabalar arkadaşlar,

Yıllar önce kitap kapağı çok hoşuma gittiği için almıştım. İyi ki, bu sebepten de olsa almışım. Biliyorsunuz daha önceden yazmıştım elimde beklettiğim kitapları okuyorum. 

"Ben hayatımı hemen şimdi yaşamaya çalışıyorum. Yarın ya da gelecek hafta değil." 

Düşünüyorum , ne bugünü yaşıyorum ne yarını ne de şimdiyi hep bir sonra ki durumu düşünüyorum. Yapmamalı.

"Uzun zaman önce, hayatın çok hızlı akıp gittiğine ve kaç yaşında olduğumun derdine düşmektense, hayatın tadını çıkarmanın kendi yararıma olduğuna karar verdim."

Bingo !iki çok hoşuma giden alıntı. Ne kadar uyumlular İkisinin de arasında bir sürü sayfa ve birbirinden ayrı konular var. Ne hikmetse ben bu sözleri çok beğendim. Nedeni ben düşünmekten yaşayamıyor muyum? Benim sorunum ne ? beyin ne kadar mucizevi neye ihtiyacı var gayet iyi biliyor. Bana da yolumu gösterdi.

Her gün bir tane arkadaşını ara arkadaşlığın devamı için gerekli. Uzun zamandır çoğu arkadaşımı aramıyorum. Sanki kimse rahatsızlık edilmek istemiyormuş gibi geliyor. Suç biraz da bendeymiş. İletişim hayatımız da çok önemli iletişimsizlik zamanla zararlı olabiliyor. Mesela şuan nasıl iletişim kurabilecegimi düşünüyorum. Birileri eski beni çağırabilir mi? Soracağım bir sürü şey var :(

Ben çok sevdim. Konusuyla her şeyiyle farklıydı. Sizi sarıp sarmalıyor kitap bir klişe bekleyip durdum ama bana vermedi istediğimi. Yine saçma sapan bir aşk kitabı sandığımdan okumuyordum. İçinde sağlık var , arkadaşlık , aile bağları ve en önemlisi seçimlerimiz var. Seçimlerimiz onlar bizim bize ait bir başkasını suçlamak size yükten başka bir şey olmaz. İnsanın en büyük yükü de ona ağır gelen duyguları değil mi? Biraz anda kalıp hafif olmak gerek. 

Halfeti ve Harran'a sonunda gittik :) Urfa da son 8 ay sırada Mardin var belki Diyarbakır'da olabilir. Her neyse maalesef Halfeti de çok fotoğraf yok genel olarak hep video çekmiş eşim bir de bol bol biz fotoğraf çekilmişiz. 

Kesinlikle görmeniz gereken çok güzel bir yer gezi listeniz de Güneydoğu varsa Halfeti ve Harran mutlaka olmalı (:

Burası turistik kısmı hala bu evlerde yaşayanlar var. Yazın soğuk (bende yaşamak istiyorum) kışın sıcakmış. Eski insanlar bizden çok zekilermiş. Evler geniş ve tuhaf bir biçimde küçücük pencereye rağmen aydınlık. Evlerin yanında eski kuyular ve buğday öğütücüler bulunuyor birçok da anlayamadığım taştan malzemeler var.

Urfa lı oldum sonunda gitmeden.

Raflar da beklettiğim kitaplarımı okuyorum. Okunmayı bekleyen kitap kalmasın. Formasyona giderken almıştım bir hevesle hem iş hem dersler derken bir türlü okuyamamıştım. Birkaç arkadaşıma kitabın ne anlattığını sorduğumda öğretmenlerin anıları demişti. Buradan sesleniyorum siz kitabı okumamışsınız. Çünkü bu bir söyleyişi kitabı hemde iki bilge insanın güzel konulardan oluşturduğu ve her bir konusunu önemli insanlara atıfta bulunduğu mükemmel bir eser. 
Kitabı okuduktan sonra bir geçmişe gidip öğretmenlerimi inceledim. Ne yazık ki! Hepsi öğretmenlik yapmış öğretmen olamamışlar. Üzücüydü. Sonra staj zamanından kalma bir anım geldi aklıma. Ders anlatırken beni izleyen öğretmenin varlığını unutup öğüt vermeye başladım. Çünkü sınıf tamamen kızlardan ibaretti. Bir an masumluklarından kaynaklı anne ve babalarına asilik yapmamalarını istedim. Dersten sonra öğretmen bana öğretmen olmadığımı Ayşe teyze moduna girdiğimi söyledi. Bu da beni çok kırmıştı. İnsanları bu tarz sınıflandırdığını fark edince de gülüp geçtim. Her zaman yaptığım gibi bazen sadece insanlara gülüp geçin. Çünkü değişmeyecektirler sizi anlamak istemeyecekler o yüzden uğraşmayın. Kitabı okuduktan sonra daha geniş çerçeveden bakmaya başladım. Size bir çok güzel bakış açısı kazandırıyor. İyi davranış avcısı olmaya karar verdim mesela neden sürekli insanların kötü davranışlarını arar buluruz ki iyiliklerle de doluyuz sonuçta. Bir insan tamamen kötü olamaz tamamen iyi olamadığı gibi. Bardağın dolu tarafına bakmak daha yararlıymış mesela pozitif bir aydınlanma yaşadım. Bilip unuttuğum şeyleri normal insan ilişkilerim de atladığım güzel davranışları hatırladım. 

Öğretmenliği meslek olarak seçmesenizde herkes hayatında bir konu da öğretmen o yüzden alıp okuyun derim. Ben söyleyişi tarzı seviyorum. Felsefeyi sevdiğim için bu tarzı rahatlıkla ve severek okuyabiliyorum. O yüzden öneririm. (:

İnsan da tıpkı doğa gibidir. Yaratılışı ve tasarımı itibarıyla özü, saflığı ve potansiyeli bozulmadığı ölçüde güzel, yaratıcı ve zararsızdır. ( S24)

Karada yüzülmez, denizde yürünmez,havada oturulmaz. Hakkı Baltacıoğlu (s24)

Mühim değil mertebe sahibi veya zengin olmanız ama bunlardan dolayı biri size saygı gösteriyor ve özeniyorsa ne komik karşısındakini sadece 'İnsan'olarak sevmek ne güzel bir meziyet. Pek kolay da anlaşılmıyor insanlar.Hep bir soru işareti. Ya yaşa ya da akıla veriyoruz. Kendimizi suçluya suçluya da yaşanmaz ki. Herkesi olduğu gibi kabul etmek. Ama bu da bir yerde olmuyorsa ne yapmalı? artılar eksiler cevap olamıyor bazen.  Yine bir 'Peki'mi demeli.

Kısacası yorulduysak bir durup dinlenmeli soluklanmalı. Düşünceler deryasına dalıp gayretle çıkmalı. ' Peki ' demekten vazgeçmeli.
 

Bir zamanlar polisiye ve gerilim kitaplarını o kadar çok severdim ki bulduğum her kitabı alırdım. Bu sayede bir dünya kitabım okunmayı bekliyor. Sıkılgan biri olduğum için uzun zamandır polisiye okumadım. Hepsi aynı gelmeye başlıyor bir yerden sonra ama doğru bir seçimle tekrar okuma hevesim geldi. Daha önceden de serinin ilk kitabı Cerrah ı okumuştum. Rizzoli unutulacak biri değil.

 
 Çırak kesinlikle Cerrah ı geçti daha heyecanlı ve merak uyandırıcıydı. Özellikle beni fazlasıyla korkuttu. Evlendiğimden beri bir hırsızlık fobisi geliştirdim. Yaptığım saçma sapan evhamlarla birde eşim çoğunlukla evde olmadığı için hoş evde bile olsa en ufak tıkırtı beni korkutuyor. Sürekli eve hırsız mı girdi Sorunu yaşıyorum. Kafamda binlerce planım var.Deprem sonrası da sürekli bardaktaki suyu takip eder oldum. Önceden böyle insanlardan hiç hoşlanmazdım. Nasıl dönüştüm anlamıyorum. Tek kalmak birçok düşünce biriktirmenize sebep oluyor yalnızlık iyi bir şey değil. Her neyse keyifle okudum ama hırsızlık korkumu geri getirdi işte. Kitap hırsızlıkla alakalı değil yanlış anlaşılma olmasın. Cerrah tarzında cinayetler işleyen bir kopyacı seri katile karşı karşıya olduklarını sanıyordum ama gelişen olaylar ile beni bambaşka yerlere götürdü. Bir tek sona doğru sanki güldürdü okuyanlar bilir limuzin olayı bana pek inandırıcı gelmedi. 

Her neyse tavsiye ederim. 

Dişlerin durumu,kalp durduktan ,et çürüdükten sonra bile zenginle fakiri birbirinden ayırmaya yetiyordu. Kirasını dahi ödemekte zorluk çeken biri için ağrıyan dişi, sızlayan diş etleri asla birinci öncelik olamazdı. (S146)

Okuma açlığı çekiyorum. Dönem dönem kitap okumak içimden gelmiyor ama şu ara deli gibi sürekli okumak istiyorum. Okurken dinleniyorum. Kafam bir süreliğine rahat ediyor. Küçük tospiğim uyurken bende kitapların arasına karışıyorum. 

Gerçek bir hayat hikayesiyle karşı karşıyayız. Okurken şunu dedim ' İnsan olanın başına ne gelmiyor ki...' hayatta bir iniyoruz bir çıkıyoruz bir bakıyoruz çok mutluyuz bir bakıyoruz mutsuz. Önemli olan üstesinden nasıl geldiğimiz sorunlarımız karşısında. Aslında yılmak da bir nevi bizim seçimimiz çabalamak da. Bazı kararlarımız vardır ki bütün ömrümüz boyunca bir ah çekeriz. Küçük hanım'ın kararı beni çok üzdü ve şaşırttı. Öylesine rahatça alınamayacak bir kararı bir başkasının söylediklerine bu kadar safça inanarak vermesi çok üzücüydü. Hayat bu kadar basite alınamaz. Basite alındığında ki sonuçlarını okudum. 

İbretlik derler ya öyle bir hayat okudum. Tavsiye ederim. 

"Cahil insanın düşmanlığı yangına, dostluğu ise kış güneşine benzer. Birincisi insafsızca yakar yıkar, ikincisi ise ne ısıtabilir ne de bir yarar sağlar."(s51)

'Onu izleyen çocuklar,"işte özgürlük buna denir." Diye düşünüyorlardı. Üstelik kalçalarına kadar uzanan ve birer askıyla beline bağlanan balıkçı botlarına da, içi gidiyordu hepsinin. Deniz Çocuğu'nun pabuç denen şeyi ömründe görmediğini, ayağındaki çizmelerin de, Dazzler'ın kaptanı Tuzlu Pete'in eski çizmeleri olduğunu, ayağına iki numara büyük geldiğini bilmiyordu elbette hiçbiri. Ayrıca, güneşin alnında bu çizmelerin ayakları nasıl pişirdiğini, ne kadar rahatsız olduğunu düşünemezlerdi.'(s68)

Hepimiz bir şeylere imrenmişizdir. Keşke demişizdir. Ulaşmak için binbir çaba sarf etmiş ulaşınca da aslında bizi mutlu etmediğini ve neden bunun için bu kadar çabaladım değmezmiş diye düşünmüşüzdür. Aslında ne kadar mutluymuşum da haberim yokmuş demişizdir. İnsanoğlu işte hep bir şeylerin peşindeyiz, doyumsuzluk da sınır tanımıyoruz. Uzakta olan şeyleri hep daha güzel görüyor ulaşınca da nankörlük etmemek gibi bir çaba gösteremiyoruz. 

Joe sayesinde dönüp kendi hayatımı gözden geçirdim. Aslında gözlerimi kamaştıran, bana çok güzelmiş gibi anlatılan şeylerin belki beni mutlu etmeyeceğini elimdekinin ne kadar kıymetli olduğunu aslında elimdekilerle yetinip mutlu olabileceğimi sessizce anlattı. 

Ufak bir anımı da hatırladım. İşyerinde kızlarla muhabbet ediyorduk. Çok sevdiğim bir ablamız ' İstediklerinin olduğunu ama istediklerinden daha sonra hiç memnun kalmadığını ve gençliğinde bu yüzden çok bocaladığını ' söylemişti. Daha sonra bunu şu şekilde çözmüş ' O uçsuz bucaksız listesini bırakıp en minimum en küçük olan ve onun için en önemli olan isteklerinden sadece tek birini seçmiş diğerleri hiç önemli değil' demişti. Ve tek olan o isteğiyle çok mutlu olduğunu görüyorduk. İçimden istiyorsam ve oluyorsa tek birini istemek çok gülünç demiştim. Ama tek bir şey diğerlerini göz ardı ettirebilir. Bunu da zamanla öğrendim. 

Jack London ilk defa okudum kimi zaman Karayip Korsanları 'nı izliyormuş gibi hissettim. Okumanızı tavsiye ederim.

' Dünyadaki bütün paralar bir araya gelse satın alamaz insan yaşamını. Boşuna harcanmış,ziyan edilmiş bir yaşamın yerini de tutamaz hiçbir para. Kısır kalmış, kırılmış, çirkinleşmiş bir yaşamı güzelleştiremez,onaramaz,yeşertemez para.' (s149)

1,5 senedir Şanlıurfa'dayım kaldı 1 senecik (:

Bu kaldığım süre zarfında birilerine sürekli Göbeklitepe diye diye sonunda görmeyi başardım. Eşim gibi burayı taştan ibaret görüp ruhunun sıkıldığını söyleyip gitmek istemeyen insanlar çoktur. Siz onları dinlemeyin gidip görün ayrıca ben Göbekli tepenin etrafını dağ taş  sanırdım fakat etrafı o kadar güzel ki yemyeşil ve en doğalından bir sürü sarı çiçeklerle donatılmış ben çiçekleri Papatya sandığım için doğa cahili ilan edildim orası ayrı konu. Göbeklitepe'ye verilmesi gereken önem gerçekten verilmiş. Göbeklitepe yi görmeden önce bilgi alabileceğiniz bir animasyon ve tanıtım yeri var ki kesinlikle ilk önce oraya uğramalısınız. Ülkemiz de böyle bir tarihin varlığı bizi nasıl topraklar da yaşadığımız konusunda uyandırıyor. Aslında 12 saha büyüklüğündeymiş fakat küçücük bir kısmının ortaya çıktığını anlıyorsunuz. Inanılmaz olan çok büyük olmaları özellikle ortadaki iki insanı temsil eden şuan desteklerle duran iki T yapı (400 mt lermiş) o zamanlar nasıl desteksiz duruyordu acaba?