Belki

 

Güçlü bir ben isterdim.

Fiziksel güçten bahsetmiyorum. 

Karakter olarak fazla yumuşak ve unutkanım. 

Bu da insanları çabuk arsızlaştırıyor. 

Bir kalkana bir duvara ihtiyacım var.

Ama ne yazık ki insan huylarını bir anda değiştiremiyor. 

Kendimce kurallar koymaya çalışıyorum.

Mesela hoşlanmadığım karakter özelliklerini taşıyanlarla artık fazla samimiyet kurmamak.

Bunu başarırsam ki inanıyorum. Aklım başıma gelmiş gibi hissediyorum. 

İnsanlara artık kendimi sevdirmek için uğraş vermek istemiyorum. 

Seven sevsin sevmeyen kendi bilir. Benden ne eksilebilir artısı yok ki eksisi olsun. 

Bir şeyi de fark ettim. Bir insanın özünü görmeye başladığınızda ya da size gösterdiği yüzün ötesini fark ettiğiniz de o kişi de bunu anladığınızı anladığın da uzaklaşıyorsunuz. Bunun karşılıklı olması işin tuhaf yanı. 

Öz görmeye başladım. Bir şekilde hissediyorum. Önceden kinayeleri bile anlamaz üstelemezdim. Çabuk affederdim. Şimdiyse sen bana böyle davranıyorsan bende sana davranırım. Sen bana kötü geliyorsan yolumu değiştiririm. 

Çok basit olmayabilir ama daha iyi olma ihtimali varsa zor olması mühim değil.

Bu arada Konya'ya çıktı tayinimiz. 

Bir yanım üzgün bir yanım umut dolu.

Umarım kötü kalpli, kötü niyetli insanlar artık geride kalmıştır. Artık kendi yolumuzu iyileştirmek için elimizden geleni yaparız. Kendimizi buluruz ve belki daha iyi olur her şey.