Babamın Yeri ~ Annie Ernaux

 

Merhabalar sevgili arkadaşlar,

Kitaplara Kaçanlar bloğu sayesinde okudum. İyi ki de okumuşum. 

İnsanın yaşamında büyüdükçe oluşan uçurumlar... Kitapta da bolca olan halk ağzından cümlelere bir şey eklemek istedim ' Civciv yumurtadan çıkmış kabuğu beğenmemiş '

Bilmiyorum nedense kendilerini bu kadar hakirleştirip ötekileştirmek. Birde kendi sülalerine biz çok iyi durumdayız mesajları yemekler davetler... Herkes bir sınıf ayrımında herkes birini bir küçük görüp hava atma derdinde.gibi hissettim .Nitekim en büyük vurgunu kendi evlatlarından yaşamaları....  Damat yani yazarın eşine ufacık bir kısımda yer verilmiş. Yazar ailesine bu kadar uzak davranan bir eşe nasıl bu kadar sabırlı olabildi?

Babasını ben çok sevdim. Mücadelesini çok sevdim. O gazete kağıdını saklamasını gururunu çok sevdim. Ama yazarın bir o kadar duygusuzluğu kendisini ailesinden soyutlaştırmasını kendini sınıf atlamış olarak görmesini sevemedim.  Yazarı sevmedim. Tutumlarını davranışlarını sevmedim. Ama dürüstlüğünü sevdim. İçinde bulunduğu toplumu olduğu gibi yazması anılarının çoğu kısmında durup bunların hepsi bizde de var dedim. 

Açıkçası çok iyi kısa ve öz bir kitap. Duygusuz bir anlatımın hatta soğuk bulduğum herşeyden bu kadar beni duygulandırması. Sonunda olan o hüznüm... Kesinlikle tavsiye ederim.

Kitaplarlan kalın 🌷

🦋"Hakiki bir sevgiyle hareket eden iyilerle, salt merak dürtüsüyle gelen kötüleri birbirinden ayırıyordu." S15

🦋"Babamın sağlığında iş icabı yolunun düştüğü 'kaymak tabaka' şahsiyetlerinden hiçbiri gelmeye zahmet etmemişti, diğer esnaflar da." S16

🦋" Sevgiyle birbirine bağlı bir aile, zenginliklerin en büyüğüne sahiptir."s22

🦋"Zenginliğin en mutluluk verici tarafı, başkasının yoksulluğunu hafifletmeye imkân tanımasıdır."s22

🦋"Faal insan tek bir saniyeyi boşa geçirmez ve günün sonunda, her saatin kendisine bir şey kattığını görür. Buna karşılık, ihmalkâr insan, işini gücünü hep başka bir zamana erteler; uyuyup durur ve unutulur, yatakta, masada,sohbette; gün sona erdiğinde hiçbir şey yapmamıştır; aylar ve yıllar akıp gider, yaşlılık gelip çatar, o hâlâ aynı noktadır . " S22

🦋"Yakışıksız davranma, utanma korkusu. Bir gün, ikinci sınıf biletiyle yanlışlıkla birinci sınıfa binmiş. Kondüktör farkı ödetmişti. Bir başka utanç anısı: Noterde, hayatında ilk defa " okudum, onaylıyorum" yazmak zorunda kalmıştı, nasıl yapılacağını bilmiyordu, " on aylıyorum" yazmış sonunda. Azap, dönüş yolu boyunca bu hataya saplanıp kalma. Rezil olmanın gölgesi." S39

🦋"Kendini geliştirmeye meraklı, en ufak bir tereddüt duymadan okuduğu ya da işittiği yeni şeyleri kullanmayı denemekten çekinmeyen annemin aksine, babam kendisine ait olmayan kelimeleri kullanmayı reddederdi." S41

🦋" Birbirimizle hırlayıp homurdanmadan konuşmayı bilmezdik. Ölçülü, kibar üslup yabancılara saklanırdı. "S46