Geçip Giden Şeyler

Merhaba arkadaşlar,

Yuvamdan ayrıldım. Konya ya taşındık. Suriye görevi bizi bırakmadı. 3 ay yine eksik. Şimdi yine yuvamdayım İstanbul dayım. 

Konya ya alışamadım çünkü sürekli yollardayız. 1 ayım

Urfa dan Adana ya

Adana dan Konya ya

Konya da Adana ya

Adana dan Konya ya

Konya dan Adana ya

Adana dan Konya ya

Konya dan İstanbul a

Tayincilik zor işmiş dimi... Eşimle ikimiz o kadar zayıfladık ki! Henüz yeni kendime gelmeye başladım. Maalesef bir sürü sorunlar yaşadık. Tuttuğumuz evden nakliye yoldayken 3 saat kala mecburi bir sebeple vazgeçtik. Bence insanlar yalansız olmalı. 3 saatte Allah yetişti halimize 1 ayda zor bulduğumuz evden daha güzel bir evi 3 saatte bulduk. Ama bayram ve diğer sebeplerle yollar da hep bizi buldu.

Urfa dan taşınmak çok zordu. Hem duygusal hem fiziksel yorgunluklar olunca. Ağladım... Kurtulmak için gün saydığım şehir yuvam olmuş ya... Eşyalar taşınırken bir bir pencereler de gezindi gözlerim bütün kırgınlıklarımı pencerelere bıraktım. Gurbet zormuş giderken anladım ki. Benimle kalan eşim, çocuğum ve anılarımdı. İnsana ağır gelen anılar da oluyor pencerelere onları da bıraktım. 

Hafifledim. Affetim. Geri de bıraktım. 

3 ay da geçip gittiğin de her şey daha da güzelleşecek. Konya yı çabuk benimseyip yuvam yapacağım. Aslında ben zaten ülkemdeyim yuvamdayım. Beklemek yine zor oldu. Bu sefer daha zor. Bir baba diyen var artık.

 Gurbet işlemiş beni de büyütmeye başlamış desenize. 

Bundan sonra yazılar daha eğlenceli olacak.

Her adımınız güzel yollara çıksın. (: