Nur Baba ~ Yakup Kadri Karaosmanoğlu

Merhabalar sevgili arkadaşlar,

Blogumu takip edenler bilir Yakup Kadri K.'nun eserlerini tamamlamaya çalışıyorum. Çünkü kendisinin değindiği konularla hayranlığım artıyor. 

Bu sefer Nigar 'dı beni sarsan. Değinecek bir sürü konu var aslında kitapta ama insanlar kendilerini nasıl bu kadar aşağılıkça kullandırır. Aklım almıyor!

Çok üzüldüm. Yalnızlık mıydı? Onu bu durumlara iten hiç sanmıyorum. Okurken görüyorsunuz ki! Sıkıldığını bir heyecan arayışı nerelere götürüyor sizi! 'Sıkı can iyidir ' diye boşuna dememiş büyüklerimiz. Açıkçası bir kadın kendini saçma bir aşk oyununda nasıl mahveder hayatını bütün benliğini nasıl yok eder. Okumalısınız. 

Nigar hanım dı ama sonradan sadece bir Nigar olarak kalıverdi. Anlıyorum ki seçtiğimiz hayatımıza aldığımız her insan çok önemli doğru kişiler olmalı yanımız da bu kadar günaha aç bir topluluk okuyacağımı hiç düşünmemiştim. Yazık!

Halide Edip Adıvar yazdığı Handan karakterini Nigar'a benzetmiş ve bu yoruma Yakup Kadri K. katılmış. Bende katıldım. Her iki kitabı da çok yeni okuduğum için. İki kadının da aşka bu kadar safça kapılmaları çok üzücü. Aşktan çok daha önemli şeyler var insanların geçmiş hayatları ve karakterleri . 

Kitapla ve sevgiyle kalın 🌷

💐"Bilmiyorsun , yaşamak çok güç, tehlikeli bir sanat. Bu adeta canbazlık gibi bir şey... Yüksekten bakmayı, terazi kullanmayı,ince bir tel üstünde yürümeyi, düşmekten korkmamayı öğrenmek; hülasa birçok maharete birçok da cesarete sahip olmak lazım. " S72

💐"Hem sevmek, hem sevilmektir veren ruha gıda... " S121

💐"Her şeyi bunun için terk etmedi mi? Hani kocası? Hani çocukları? Hani annesi nerede? Bunlardan sonuncusu kendi yüzünden öldüğü vakit kaç gün yas tuttu? Çocukları kendini bir daha görmemek üzere babalarının yanına gittiği zaman kaç saat gözyaşı döktü? Nur baba, gözlerinin içine bakar bakmaz sanki birdenbire bütün varlığı kamaşmış gibi, bir saniyede kendi hayatına ait her şeyi unutmuyor muydu?" S151

💐"İnsanın kalbi ne naçiz bir çocuk oyuncağı ve aynı zamanda ne kadar müthiş bir uçurumdur. Bazan bir büyük keder içinde dünyanın hiçbir saadeti, hiçbir zevki , hiçbir neşvesi bizi teselliye kadir değildir; bazan yine aynı derecede bir keder içinde bir hiç, bir söz, bir bakış, bir hareket, bir tebessüm kurtulmamıza değilse bile sabır ve tahammülümüze medar olabilir." S172